ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΕΡΑΚΙ (SEATTLE)

Πώς μπορείτε να αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη θέρμη της γης;
Η ιδέα είναι παράξενη για εμάς.
Αν δεν κατέχουμε τη φρεσκάδα του αέρα και το στραφτάλισμα του νερού, πώς μπορείτε να τα αγοράσετε;
Κάθε κομμάτι αυτής της γης είναι ιερό για το λαό μου.
Κάθε πευκοβελόνα που λάμπει, κάθε αμμουδιά, κάθε πούσι στα σκοτεινά δάση, κάθε έντομο είναι ιερό στη μνήμη και την εμπειρία του λαού μου.
Ο χυμός που κυλάει μέσα στα δέντρα μεταφέρει τις μνήμες του ερυθρού ανθρώπου.
Είμαστε κομμάτι της γης και η γη είναι κομμάτι μας. Τα μυρωμένα λουλούδια είναι οι αδερφές μας! Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός – αυτά είναι τ’ αδέρφια μας.
Τα βράχια των λόφων, οι χυμοί στα λιβάδια, η ζεστασιά του πόνι και του ανθρώπου – όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Όταν λοιπόν ο μεγάλος αρχηγός της Washington μας στέλνει μήνυμα ότι επιθυμεί ν’ αγοράσει τη γη μας, ζητάει πολλά. Γιατί αυτή η γη είναι ιερή για μας.
Το λαμπερό νερό που τρέχει στα ρυάκια και τους ποταμούς δεν είναι απλώς νερό, είναι το αίμα των προγόνων μας.
Το μουρμούρισμα του νερού είναι η φωνή του πατέρα του πατέρα μου…
Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης είναι ίδιο γι’ αυτόν με οποιοδήποτε άλλο, γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μες τη νύχτα και παίρνει από τη γη ό,τι χρειάζεται.
Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός το, και όταν την κατακτάει πάει παρακάτω.
Αφήνει πίσω του τους τάφους του πατέρα του και δεν νοιάζεται. Απαγάγει τη γη από τα παιδιά της και δεν νοιάζεται.
Ο τάφος του πατέρα του, η γενέθλια γη των παιδιών του, ξεχνιούνται. Συμπεριφέρεται στη γη και τον ουρανό σαν να ‘ναι πρόβατα ή χάντρες.
Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θα καταβροχθίσει τη γη και θα αφήσει πίσω της μια έρημο.

Δεν ξέρω. Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί από τους δικούς σας.

Η όψη των πόλεων σας πονάει τα μάτια του ερυθρού ανθρώπου. Αλλά ίσως αυτό συμβαίνει γιατί ο ερυθρός άνθρωπος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει ήσυχο μέρος στις πόλεις του λευκού ανθρώπου. Κανένα μέρος για ν’ ακούσεις το ξετύλιγμα των φύλλων την άνοιξη ή το θροίσμα από τα φτερά του εντόμου.
Και πού υπάρχει η ζωή; όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ ακούσει τη μοναχική κραυγή του νυχτοπάτη ή τις κουβέντες που ανοίγουν τα βατράχια γύρω από τη λίμνη τη νύχτα; Είμαι ερυθρόδερμος και δεν καταλαβαίνω.
Ο Ινδιάνος προτιμάει τον απαλό ήχο του αγέρα όταν χτυπάει στο πρόσωπο της λίμνης και τη μυρωδιά του ίδιου του αγέρα, καθαρισμένου από μια μεσημεριάτικη μπόρα ή αρωματισμένου από τις κουκουναριές.
Ο αέρας είναι πολύτιμος στον ερυθρό άνθρωπο, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια ανάσα – το θηρίο, το δέντρο, ο άνθρωπος, όλα μοιράζονται την ίδια αναπνοή.
Και οι λευκοί θα χαθούν! Ισως πιο σύντομα από τις άλλες φυλές. Μολύνετε το κρεβάτι σας και θα πνιγείτε μια νύχτα από τα ίδια τα σκουπίδια σας. Αλλά μες στην έκλειψή σας θα λάμπετε όλο φως, φλογισμένοι από τη δύναμη του θεού που σας έφερε σ’ αυτή τη γη και από κάποια ανεξήγητη βουλή σας έδωσε εξουσία πάνω στον ερυθρό άνθρωπο και τη γη του.
Αυτό το πεπρωμένο είναι μυστήριο για μας, γιατί δεν καταλαβαίνουμε το λόγο για τον οποίο έπρεπε όλοι οι βούβαλοι να εξολοθρευτούν, τα άγρια άλογα να δαμαστούν, οι πιο κρυφές γωνιές του δάσους να γεμίσουν από τη μυρωδιά πολλών ανθρώπων και οι ανθισμένοι λόφοι να λερωθούν από καλώδια που μιλούν.
Πού είναι ο θάμνος; Εφυγε!
Πού είναι ο αετός; Εφυγε!
Το τέλος της ζωής και η αρχή της επιβίωσης.

Από το γράμμα του αρχηγού Seattle (Κόκκινο Γεράκι) προς τον Πρόεδρο Washinghton